Cuba

Дивлюсь фото перших років кубинської революції та саме собою постає запитання: Чи не виникає в довгожителів "революційного" керівництва Острова Свободи бажання змінити щось у стані речей у країні, щоб повернути їй привабливість того першого періоду? Мені боляче і соромне за те, на що перетворився острів, який свого часу пробудив стільки надій і ентузіазму в усьому світі? А їм самим -керівникам-ветеранам - не соромно за фактичну зраду довіри, що їм була дарована?
Гляджу фота першых гадоў кубінскай рэвалюцыі і само сабой узнікае пытанне: ці не ўзнікае ў доўгажыхароў "рэвалюцыйнага" кіраўніцтва Вострава Свабоды жаданне змяніць што-небудзь у стане рэчаў у краіне, каб вярнуць ёй прывабнасць таго першага перыяду? Мне балюча і сорамна за тое, у што ператварыўся востраў, які ў свой час абудзіў столькі надзей і энтузіязму ва ўсім свеце? А ім самім - кіраўнікам-ветэранам - не сорамна за фактычную здраду даверы, што ім была дадзена?